Radość z przeżywania Tajemnicy Wcielenia przeżywaliśmy podczas kolędowania w diecezjalnej wspólnocie Domowego Kościoła  wraz z księdzem biskupem Andrzejem Iwaneckim.

Przybyliśmy licznie w sobotę  11 stycznia 2020 r.  do parafii pw. Św. Stanisława Kostki w Lublińcu, do Ojców Oblatów.

Rozpoczęliśmy uroczystą Eucharystią w czasie której kazanie wygłosił ks. bp Andrzej wskazując na ważne zasady komunikowania się w małżeństwie i z innymi ludźmi. W procesji z darami szli  nowi członkowie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, ze swoimi deklaracjami i złożyli je na ręce biskupa.Po mszy zaproszono nas do drugiego skrzydła budynku oblackiego, gdzie w przytulnej sali, śpiewając kolędy i degustując wspaniałe wypieki przywiezione z domu, mogliśmy odnowić znajomości i podyskutować na temat naszych diakonijnych posług.

Na początku spotkania Kasia z Januszem, nasza para diecezjalna, zaintrygowała nas zapowiedzią niespodzianki, która na nas jeszcze czeka.  Śpiewając kolędy prawie już o tym zapomnieliśmy, gdy nagle w kierunku mikrofonu udał ł się nasz biskup Andrzej i poprosił o gitarę. Zapraszając nas do dalszego śpiewu zaczął jednak od świadectwa, w jaki sposób to z Panem Bogiem zawarł układ na temat gry na gitarze :-). Poniżej znajduje się wideo z tego wydarzenia i zdjęcia z całego naszego spotkania.

W imieniu pary diecezjalnej raz jeszcze chcieliśmy bardzo serdecznie podziękować za zorganizowanie i prowadzenie tego wspaniałego spotkania, ks. bp Andrzejowi za to że znalazł dla nas czas i przyjechał  z dobrym słowem i świadectwem, naszemu moderatorowi Domowego Kościoła ks. Jarosławowi Buchenfeldowi za koncelebrę w czasie Eucharystii i nieustanne wspieranie nas na każdym polu mimo licznych proboszczowskich obowiązków a Rejonowi Lublinieckiemu za wspaniale przygotowanie miejsca i dbałość o potrzeby wszystkich zaproszonych, oraz wszystkim innym zaangażowanym w liczne posługi, za wspaniałą atmosferę tego spotkania.

Do zobaczenia w przyszłym roku. 

Zasady obowiązujące uczestników katechezy i spotkań refleksyjno – modlitewnych.

1.Słuchamy uważnie każdego.

2.Staramy się dobrze zrozumieć myśli drugiego człowieka.

3.Staramy się dobrze zrozumieć uczucia drugiego człowieka

4.Unikamy równoczesnego mówienia wraz z innymi.

5.Pozwalamy każdemu wypowiedzieć się do końca.

6.Gdy czegoś nie rozumiemy, nie atakujemy drugiego , nie ośmieszamy go , lecz prosimy o wyjaśnienie swojego stanowiska.

7.Unikamy zbyt długiego mówienia. Staramy się mówić treściwie.

8.Uważamy aby przez zbyt częste zabieranie głosu nie pozbawiać innych okazji do wypowiedzenia się.

9.Staramy się unikać sformułowań zbyt ogólnych typu:”Ludzie, każdy człowiek, my wszyscy.” Mówimy o konkretnych sprawach i dajemy konkretne przykłady.

10.Staramy się nawiązywać do tego, co nas zaciekawiło w wypowiedziach innej osoby.

11.Unikamy atakowania drugiego, wykazywania mu braku racji. Nie stosujemy zwrotów: „ Nie masz racji”, „Jesteś w błędzie”.

12.Wyrażając swój pogląd mówimy we własnym imieniu, np” Wydaje mi się , sądzę, że jest tak….”

13.Zamiast oceniać drugiego staramy się raczej doprowadzić go do samodzielnego poznania prawdy o sobie; nie my lecz drugi człowiek ma sam siebie ocenić.

14.Unikamy każdej formy kpiny, drwiny, ośmieszania drugiego.

15.Powstrzymujemy się od jakiejkolwiek formy poniżania drugiego.

16.Staramy się dobrze odczytać przeżycia drugiego człowieka i nie przypisywać mu uczuć, których w nim w danym momencie nie ma.

17.Unikamy wmawiania komuś” o co mu naprawdę chodzi” lub „ co naprawdę czuje”

18.Unikamy wypowiadania się na każdy temat w sposób autorytatywny i wyniosły. Zwracamy uwagę na ton naszego mówienia.

19.Gdy ktoś przedstawia jakąś twórczą propozycję, powstrzymujemy się od zbędnej krytyki, a raczej podajemy swoją dodatkową propozycję.

20.Unikamy lekceważenia i bagatelizowania cudzych problemów.

21.Staramy się rozmawiać i podtrzymywać rozmowy indywidualne.

22.Próbujemy nawiązać kontakt z osobami, które przyszły po raz pierwszy na spotkanie.

23.W rozmowie z drugą osobą dajemy jej wyraźnie do zrozumienia, że jej słuchamy np. nawiązując do tego co mówi lub podsumowując własnymi słowami to co nam powiedziała.

24.Staramy się wyraźnie dać do zrozumienia drugiej osobie, że dostrzegliśmy jej uczucia, przykrości, smutku, radości itp.

25.Usiłujemy odczytać, jakie reakcje uczuciowe wywołujemy w innych naszym sposobem traktowania ich, bycia, mówienia, tonem głosu itp.

26.Zastanawiamy się nad tym, jak inni mogą nas widzieć, odbierać i przeżywać.

27.Staramy się często doceniać innych, wyrażać im nasze uznanie, dziękować im, darzyć uśmiechem itp.

28.Pomagamy innym odkryć w sobie dobre cechy, zalety, umiejętności, charyzmaty.

29.Jak najliczniejszymi gestami, mimiką,uśmiechem, sposobem bycia, okazywaniem pomocy – staramy się wyrażać naszą przychylność wobec innych.

30.Staramy się nie zapominać, że przez łaskę Chrystus jest obecny w każdym człowieku i może w nim ciągle wzrastać.