foto1
foto1
foto1
foto1
foto1
„Wyrazem katolickości jest nie tylko braterska wspólnota ochrzczonych, ale także gościnność okazana cudzoziemcowi, niezależnie od wyznawanej przez niego religii, odrzucenie wszelkich barier i dyskryminacji rasowej oraz uznanie osobowej godności każdego człowieka, czemu winna towarzyszyć aktywna obrona jego niezbywalnych praw” - pisał Jan Paweł II

Ruch Światło-Życie  - Diecezja Gliwicka - Rejon Tarnowskie Góry

Co to jest Ruch Światło-Życie?

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Znakiem Ruchu Światło - Życie jest starochrześcijański symbol ΦΩΣ (czyt.: FOS), ΖΩΗ (czyt.: ZOE) - gr. słowa światło-życie splecione literą omega, tworzące krzyż.

W znaku tym zawarty jest postulat jedności między światłem które otrzymujemy od Boga a naszym życiem - to światło otrzymane w Bożym Słowie i modlitwie musi stawać się treścią życia, nie może pozostać martwą literą, nie może być tak, że wiara swoje, a życie swoje.

Jest to też znak Chrystusa, w którego życiu najpełniej objawiło się światło miłości Boga i Jego zbawczego planu, dopełniającego się w Kościele. Jest on również wezwaniem do całkowitego oddania się Chrystusowi - Panu i Zbawicielowi, aby wraz z Nim - kierując się prawem życiodajnej śmierci - budować Kościół Żywy, poczynając od tego Kościoła, który jest w człowieku - za cenę umierania "starego człowieka".

Dalej - poprzez wydanie siebie dla braci na wzór Ukrzyżowanego Pana i budowanie wspólnoty Kościoła przez nieustanne przekreślanie siebie, aż do zjednoczenia na wzór Maryi z Chrystusem w godzinie Krzyża - źródła życia dla całego Kościoła. Znak "Fos-Zoe" jest również znakiem mocy, mocy Ducha Świętego, która dokonuje w człowieku tego, co dla jego naturalnych sił jest niemożliwe - sprawia w nim jedność światła i życia.

Diecezjalna Diakonia Modlitwy diecezji gliwickiej

„Módlcie się nieustannie! W każdej sytuacji dziękujcie! To jest bowiem wolą Boga względem was w Chrystusie Jezusie” (1 Tes 5, 17)„Przy każdej okazji módlcie się w Duchu, zanosząc prośby i błagania. W tym celu wytrwale czuwajcie na modlitwie…” (Ef 6, 18)

Tak jak do tego, byśmy mogli żyć potrzebne jest powietrze, niezbędna dla naszego życia duchowego jest modlitwa. Ten oddech to codzienna, indywidualna rozmowa z Bogiem, ale w szczególny sposób również modlitewne spotkanie we Wspólnocie.

Trwając przed Chrystusem, naszemu kochającemu Ojcu dziękujemy za dary otrzymywane każdego dnia, dzielimy się naszymi radościami i zawierzamy się w tym, co jest trudnością. Ufamy, że nasza modlitwa, a także – gdy już brakuje słów – trwanie u stóp Jezusa w milczącym zasłuchaniu - jest dla Niego pociechą i czasem udzielania nam wielu łask.

Pragniemy uczyć się modlitwy nieustannej – to znaczy otwartości na obecność Jezusa przy nas i w nas – gdy jesteśmy sami lub w gronie przyjaciół, robimy zakupy, piszemy egzamin, odpoczywamy czy wypełniamy obowiązki w pracy – oraz dziękczynienia w każdej sytuacji naszego życia.

 

Spotkania DDM odbywają się w pierwszy poniedziałek miesiąca o godz. 19.00 w kaplicy przy kościele pw. Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach.

Opiekunem naszych spotkań jest  ks. dr Tomasz Przybyła.

 
Zapraszamy na nasze spotkania wszystkich zaangażowanych w Ruch Światło-Życie.

Odpowiedzialni:

Edyta i Jarek Myśliwscy - tel. 513-152-301, mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.


Pamiętając zapewnienie Jezusa o szczególnej skuteczności zgodnej modlitwy wspólnotowej (zob. Mt 18, 19), przyjmujemy przekazane nam intencje, by przedstawiać je Panu i powierzać modlitwie całej Wspólnoty.


Jeżeli są osoby, które nie mogą zaangażować się bezpośrednio w działania naszej Diakonii Modlitwy, a całym sercem pragną modlić się za innych, prosimy o kontakt z nami:

 Odpowiedzialni

Joanna i Jacek Koch - tel. 790 400 335

 

Pamiętaj, że możesz służyć innym każdą formą modlitwy, to bezcenny dar, który możesz ofiarować wszystkim potrzebującym.

Modlitwa UwielbieniaZapraszamy, na nasze comiesięczne Spotkanie Modlitewne do "Kaplicy Pod Farą" przy parafiiMB Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach w każdy 3-ci piątek miesiąca o godz. 20-tej.

Zapraszamy na nasze spotkanie wszystkich, którzy ciągle szukają Pana Jezusa i pragną być z Nim jak najbliżej.

Nie ustawajmy w staraniach, by adorować Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Jak co miesiąc nasza wspólna modlitwa trwa tylko ok. 1 godziny.

 

odpowiedzialna: Diakonia Modlitwy


Nasz śpiewnik - wykorzystywany na spotkaniach modlitewnych, do pobrania po niżej. 
Prosimy o przynoszenie go na spotkania modlitewne.

NOWY ! Śpiewnik jest w formacie .docPOBIERZ


 

Nasz założyciel, na temat roli Diakonii Modlitwy w naszych wspólnotach...

"Diakonia Modlitwy musi być widziana w powiązaniu z wszystkimi innymi diakoniami bo bez modlitwy żadne z (...) zadań nie może być realizowane, ale równocześnie diakonia modlitwy ma na uwadze pogłębianie samego życia modlitwy (...) Grupy modlitewne tak muszą być ustawione, aby widziały siebie na usługach parafii, właśnie jako diakonia, która innych prowadzi do modlitwy i sama się modli. Dlatego w całym procesie odnowy Kościoła lokalnego diakonia modlitwy musi być widziana jako diakonia fundamentalna."

Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki

"Oazy Modlitwy powinny stać się jakby "ukrytym sercem" Ruchu i źródłem jego życia i mocy. Modlitwa, bowiem musi stać się sprawą pierwszą w Ruchu, który chce służyć dziełu odnowy Kościoła i budowaniu Kościoła żywego. Modlitwa znajduje się na styku Światła i Życia, albowiem na modlitwie Światło Chrystusa przyjmowane jest najpierw i asymilowane jako czynnik inspirujący życie i działanie. Modlitwa jest tym tajemniczym elementem warunkującym życiodajną foto-syntezę w procesie Nowego Życia".

"Dlatego pragnieniem i dążeniem wszystkich w Ruchu powinno być mnożenie ośrodków, w których odbywają się Oazy Modlitwy i stałe ich utrzymywanie."

 

Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki

 

Warunki owocnego dawania świadectwa

  • Być pewnym, że Chrystus jest moim Panem i Zbawicielem, że jest w moim życiu, żyje we mnie, a ja w Nim.
  • Upewnić się, że wszystkie moje grzechy są uznane i wyznane przed Bogiem w wierze w przebaczającą moc krwi Chrystusa wylanej na krzyżu.
  • Upewnić się, że prowadzę życie w Duchu, że Chrystus zasiada na tronie mojego serca, a moje “ja” jest Mu poddane.
  • Dzielić się przy każdej okazji w prosty sposób swoją wiarą w Chrystusa z innymi.
  • Modlić się.
  • Iść, tzn. Wziąć inicjatywę w swoje ręce.
  • Iść w miłości, w przekonaniu, że jestem narzędziem miłości Boga.
  • Rozmawiać o Jezusie.
  • Pozostawić Bogu rezultaty i Jemu przypisywać owoce.

Jeżeli będziemy stosowali wszystkie wymienione zasady, to nasze świadectwo na pewno będzie owocne i będziemy przezywali wielką radość. Wtedy na pytanie: Co uważasz za najradośniejsze w swoim życiu? - będziemy mogli odpowiedzieć: - To, że przyjąłem Chrystusa i że mogę innych do Niego prowadzić. To jest najradośniejsze przeżycie w moim życiu i tym najlepiej mogę służyć innym ludziom, moim braciom.

 

Sługa Noży ks. Franciszek Blachnicki

Oazy Modlitwy

Charyzmatem naszej tarnogórskiej wspólnoty oazowej, realizowanym przez posługę Diakoni Modlitwy jest organizowanie i prowadzenie weekendowych Oaz Modlitwy.

 

 

Odbywają się one dwa razy w roku, wiosną i jesienią.

Oaza Modlitwy trwają dwie doby, od piątku do niedzieli.

Uczestniczą w nich członkowie Ruchu Światło-Życie i zaproszeni przez nich goście.

Czym są Oazy Modlitwy?

"Oazy Modlitwy są jakby „ukrytym sercem" Ruchu, źródłem jego życia i mocy. Modlitwa bowiem musi stać się sprawą pierwszą w Ruchu, który chce służyć dziełu odnowy Kościoła i budowaniu Kościoła żywego. [...] Dlatego powinno to stać się ambicją każdego rejonu i przejawem jego żywotności, aby mieć własne Oazy Modlitwy " – pisze ks. Franciszek Blachnicki w drugim numerze Siloe.

Nasze wyjazdowe oazy modlitwy są uzupełnieniem naszej rekolekcyjnej formacji podstawowej w Ruchu Światło - Życie.

Czym zajmuje się Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji?

Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji w naszej diecezji Gliwickiej, rozpoczyna dopiero swoją działalność. Staramy się docierać do członków naszych wspólnot i nie tylko..., którzy chcieliby wesprzeć nasze działania w zakresie organizowania ewangelizacji w naszych parafiach oraz w innych miejscach. Na tym etapie nasze działania, idą w kierunku określenia potrzeb konkretnych parafii, otwartych na naszą działalność, w zakresie zorganizowania u siebie rekolekcji ewangelizacyjnych.

Jako grupa inicjatywna, wywodzimy się z Domowego Kościoła ale chcemy włączyć do swoich działań młodzież oazową i rozpocząć ewangelizacje bezpośrednio w szkołach np. włączając się w program szkolnych rekolekcji.

Ogólnie można powiedzieć, że posługa ewangelizacji w naszych wspólnotach powinna obejmować:

  • Wsłuchiwanie się w Boże wezwanie.
  • Formację ewangelizatorów.
  • Zapalanie innych do tego dzieła.
  • Dbanie o ten etap formacji jaki obejmuje ewangelizację oraz organizowanie wyjść ewangelizacyjnych.

Tak w skrócie przedstawia się zakres zadań, każdego zespołu ewangelizacyjnego, nie tylko w Ruchu. To jest podstawa działania każdej diakonii ewangelizacji. Oczywiste jest, że zależnie od szczebla, na którym działa diakonia (parafia, rejon, diecezja, centrum) specyfika i nacisk na poszczególne elementy jest inny. Głównym zadaniem diakonii w parafii jest głoszenie orędzia zbawienia na terenie parafii. Na szczeblu rejonowym (w zależności od potrzeby) będzie to, przede wszystkim, koordynacja dzieł ewangelizacji i także ich przygotowywanie, zwłaszcza, gdy diakonie w poszczególnych parafiach potrzebują wsparcia.
Diecezjalna Diakonia Ewangelizacji, będzie się starała podejmować wszystkie zadania, o których była wyżej mowa. Przede wszystkim dba o animowanie (budzenie i ożywianie) ducha głoszenia dobrej nowiny na terenie diecezji poprzez modlitwę, pomoc poszczególnym wspólnotom, przygotowywanie potrzebnych materiałów czy organizowanie wyjazdów na rekolekcje  ORAE prowadzone w ramach innych diecezji (przygotowujących do podejmowania zadań ewangelizacyjnych).

Do jej zadań należy także współpraca z innymi wspólnotami i ruchami na polu niesienia Dobrej Nowiny.
Na żadnym ze szczebli nie powinno jednak zabraknąć czynnej ewangelizacji. Dlatego dobrze jest, gdy w parafiach corocznie organizowane są rekolekcje ewangelizacyjne i wyjścia do szkół. (np. w czasie rekolekcji szkolnych)

Dobrze jest, gdy rekolekcje prowadzone są we współpracy pomiędzy kilkoma parafiami (np. w rejonie). Wreszcie dobrze jest, gdy Diakonia Diecezjalna włącza się w przygotowanie i prowadzenie rekolekcji na terenie diecezji.

Coraz większe zainteresowanie NaProTechnologią


Już w sześciu miastach w Polsce można skorzystać z leczenia niepłodności tą metodą. Zainteresowanie naprotechnologią, która stanowi etycznie akceptowalną alternatywę dla in vitro, wzrasta także wśród polskich ginekologów.
W Lublinie już ponad 120 par małżeńskich prowadzi obserwacje metodą Modelu Creightona – mówi w rozmowie z „Naszym Dziennikiem” dr Maciej Barczentewicz, prezes Zarządu Fundacji Instytutu Leczenia Niepłodności Małżeńskiej im. Jana Pawła II i członek Zespołu ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski. Dodaje, że przynajmniej w sześciu miastach można z tego leczenia skorzystać. Są to: Warszawa, Lublin, Białystok, Skoczów, Bielsko-Biała i Kraków.

Obecnie w Polsce jest 11 lekarzy przeszkolonych do leczenia metodą naprotechnologii, a kiedy prof. Hilgers ostatnio był w Lublinie, szkoleniem w tym zakresie zainteresowanych było ok. 40 kolejnych ginekologów. - Chciałbym zauważyć, że to zainteresowanie rośnie, bo kiedy zaczynaliśmy, w grudniu ubiegłego roku przyjechało na ten kurs tylko 7 osób, pozostałe osoby z tych 11 szkoliły się za granicą. Natomiast w tej chwili jest już 40 chętnych - widać więc wyraźną różnicę – mówi Barczentewicz.
Choć 40 osób na 8 tys. praktykujących ginekologów w Polsce to niewielka liczba, lekarz nie ukrywa, że to i tak nie mała liczba ze względu na poglądy polskich ginekologów. - Tych, którzy się w jakiś sposób identyfikują z nauką Kościoła katolickiego - chociażby przez uczestnictwo w pracach sekcji ginekologii przy Katolickim Stowarzyszeniu Lekarzy Polskich - jest maksymalnie 100. Jeśli zatem 40 czy 50 ginekologów spośród grupy 100 osób chce się zajmować naprotechnologią to jest już bardzo dużo – mówi Barczentewicz.
Dlaczego naprotechnologia tak powoli przyjmuje się w Polsce? Lekarz nie ma wątpliwości - zasadniczym problemem jest brak ludzi. Ale, dodaje, jest to także wybór etyczny. - Nie ma wielu ginekologów w Polsce, którzy by chcieli tego rodzaju wyborów dokonywać. Naprotechnologia jest w pewnym sensie kodeksem etycznym, który zawiera m.in. zobowiązanie, że lekarz chcący się w tę dziedzinę medycyny zaangażować, nie może przepisywać antykoncepcji ani proponować swoim pacjentkom technik wspomaganego rozrodu (inseminacja, in vitro) czy zlecać aborcji. Jeżeli ktoś tego nie akceptuje, to nie może zająć się naprotechnologią.

„Albowiem liturgia, przez którą – szczególnie w boskiej Ofierze Eucharystycznej – dokonuje się dzieło naszego Odkupienia w najwyższym stopniu przyczynia się do tego, aby wierni życiem swoim wyrażali oraz ujawniali innym misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła.” (KL 2)

Zrozumienie, iż Liturgia jest szczytem i źródłem życia całego Kościoła staje się zadaniem wszystkich wierzących. Ruch Światło Życie czynnie uczestniczy w przybliżaniu ludowi Bożemu takiego właśnie widzenia misterium liturgii. Jest to jedno z istotnych zadań Ruchu wyrażone w siódmym Drogowskazie Nowego Człowieka „Liturgia, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła; wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według wszelkich zaleceń soborowej odnowy liturgii.”

Czym jest diakonia liturgiczna i jakie są jej cele?

Diakonia liturgiczna – w szerszym znaczeniu – to troska o liturgię, o jej poprawne rozumienie i piękne celebrowanie, kontynuowanie soborowej odnowy liturgii. Taką diakonię podejmują wszyscy członkowie Ruchu, gdyż każdy ma swój wkład w celebracje liturgiczną, a swoją postawą oddziałuje na innych. W sensie ścisłym Diakonia liturgiczna to grono osób, które ten aspekt życia i posługiwania całego Ruchu ożywia i inspiruje, które czuwa nad liturgiczną formacją całego Ruchu.

Zadania diakonii:

- Posługa podczas oaz wakacyjnych;

- Posługa w ciągu roku w diecezji i rejonie;

- Posługa w ciągu roku w parafii;

Formacja:

- Duchowa

- Intelektualna

- Praktyczna

 

autor tekstu: Ks. Jan Majocha

obraz na plotnie kosciol swiety liturgia glosic ewangelia

 

Krucjata Wyzwolenia Człowieka jako dzieło kontynuacji Krucjaty Wstrzemięźliwości założonej przez bł. Franciszka Blachnickiego w 1957r. 

Bezpośrednim bodźcem do powołania KWC było wezwanie bł. Jana Pawła II, aby przeciwstawiać się "wszystkiemu co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa..."[1]. Obecnym moderatorem krajowym KWC jest ks. Maciej Krulak.

 

Diakonia WyzwoleniaPrzesłanie Krucjaty wyraża jej herb.

 

Zawołaniem są słowa "Nie lękajcie się!" często wypowiadane przez Chrystusa, a także często przywoływane przez Jana Pawła II. Przypominają one członkom Krucjaty, że głównym ich zadaniem jest wyzwalanie ludzi od lęku, który czyni człowieka niewolnikiem.

Krzyż to znak Krucjaty wyprawy krzyżowej, a zarazem znak najgłębszej tajemnicy wolności.
Litera „M" symbolizuje stojącą pod Krzyżem Maryję wzór naszego oddania się Chrystu- sowi i zjednoczenia z Nim. Małe „m" po drugiej stronie krzyża to „my", którzy stajemy na zawołanie Papieża, aby wraz z Nim zjednoczyć się z Maryją (Totus Tuus) w oddaniu się Chrystusowi. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka nazywana jest także Dziełem Niepokalanej Matki Kościoła.

 

Deklaracja przystąpienia do Krucjaty.
Poniższy artykuł ukazał się w numerze 4(44) magazynu Eleuteria, kwartalnika Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.
W sposób bardziej konkretny Ruch Światlo-Życie zaczął kontynuować dzieło Krucjaty Wstrzemięźliwości od 23 października 1978 r. Wówczas Jan Paweł II, podczas audiencji dla Polaków, skierował znamienny apel: "Proszę was, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności, i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu..." Obecny na tej audiencji Ojciec Założyciel Ruchu zrozumiał, że jest to apel do członków Ruchu i trzeba natychmiast odpowiedzieć. Za kilka dni, przemawiając przez Radio Watykańskie, ogłosił uczestnikom Ruchu Światło-Życie, że rozpoczyna się czas przygotowania do podjęcia diakonii wyzwolenia na rzecz młodzieży i całego Narodu. Wrócił do Polski i rozpoczął przygotowania. Za kilka miesięcy był gotowy program II Krucjaty. która została złożona w darze Ojcu Świętemu 8 czerwca 1979 r. w czasie jego pierwszej pielgrzymki do Polski, na lotnisku w Nowym Targu. Ojciec Święty pobłogosławił wówczas Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i ze wzruszeniem za nią dziękował. Wtedy delegacja Ruchu przyniosła w procesji z darami Księgę Czynów Wyzwolenia, prosząc Ojca Świętego o błogosławieństwo dla tego dzieła. W Księdze było wpisanych kilkaset nazwisk członków-założycieli.

Serdecznie zapraszamy do udziału w czuwaniu przy Krzyżu Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Został on pobłogosławiony w Krościenku w dniu 9 listopada 2002 roku i od tej pory od grobu Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego odbywa peregrynację w kraju i za granicą.
Gromadzą się przy nim na modlitwie nieraz bardzo liczne wspólnoty w diecezjach, parafiach i w domach.
Modlitwa ta, zgodnie ze świadectwami jej uczestników, przynosi wiele owoców.
Czuwanie przy Krzyżu Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jest pięknym świadectwem naszej duchowości, ukazującym moc wyzwolenia i przejścia ze śmierci do życia.
Rozpoczynamy peregrynację Krzyża Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w rejonie lublinieckim Domowego Kościoła naszej diecezji gliwickiej.
7.11.2020 r. o godz. 11.00 Eucharystią, po niej nabożeństwo przy Krzyżu KWC i oddanie Krzyża pierwszej rodzinie, która wyraziła chęć goszczenia Krzyża w swoim domu.

Danuta Niemiec

Po niżej znajdziecie wszelkie materiały potrzebne by w swoim domu czy też parafii taką peregrynację zorganizować.

Diakonia Miłosierdzia – prowadzi jej członków do stawania się świadkami Bożego Miłosierdzia przez czyn, słowo i modlitwę i inspiruje innych do takiej postawy wobec potrzebujących.

Łk.6, 36 Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.
Dz. 742 „Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdza, czyn, słowo, modlitwa”.

„W 1980 r. Jan Paweł II ogłosił Encyklikę o Bożym Miłosierdziu Dives in misericordia. Ks. Franciszek formułując wskazania VI Krajowej Kongregacji Ruchu z 1 marca 1981 r., napisał: „Odkryliśmy tę encyklikę jako przewodnika naszej pracy. Pragnęlibyśmy, aby wszyscy uczestnicy Ruchu i wszystkie istniejące w nim wspólnoty, a także wakacyjne oazy – wzięły do ręki, a potem do serca tę encyklikę, jako dar papieża i światło, które musimy starać się uczynić życiem”.

Wyzwolenie przez prawdę jako podstawowe  dzieło miłosierdzia!

(Prawda, Krzyż, Wyzwolenie s.106, F.Blachnicki)

Pierwszą prawdą Kościoła jest miłość Chrystusa. Tejże miłości, która posuwa się do przebaczenia i do daru z siebie, Kościół jest sługą i pośrednikiem wobec ludzi. Stąd też tam, gdzie Kościół jest obecny, musi być także obecne miłosierdzie Ojca. W naszych parafiach, wspólnotach, stowarzyszeniach, w ruchach, gdziekolwiek są chrześcijanie, każdy powinien odnaleźć oazę miłosierdzia.

Co to jest Ruch Światło-Życie?faska

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II.

Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.
Znakiem Ruchu Światło - Życie jest starochrześcijański symbol ΦΩΣ (czyt.: FOS), ΖΩΗ (czyt.: ZOE) - gr. słowa światło-życie splecione literą omega, tworzące krzyż.
W znaku tym zawarty jest postulat jedności między światłem które otrzymujemy od Boga a naszym życiem - to światło otrzymane w Bożym Słowie i modlitwie musi stawać się treścią życia, nie może pozostać martwą literą, nie może być tak, że wiara swoje, a życie swoje.
Jest to też znak Chrystusa, w którego życiu najpełniej objawiło się światło miłości Boga i Jego zbawczego planu, dopełniającego się w Kościele. Jest on również wezwaniem do całkowitego oddania się Chrystusowi - Panu i Zbawicielowi, aby wraz z Nim - kierując się prawem życiodajnej śmierci - budować Kościół Żywy, poczynając od tego Kościoła, który jest w człowieku - za cenę umierania "starego człowieka".
Dalej - poprzez wydanie siebie dla braci na wzór Ukrzyżowanego Pana i budowanie wspólnoty Kościoła przez nieustanne przekreślanie siebie, aż do zjednoczenia na wzór Maryi z Chrystusem w godzinie Krzyża - źródła życia dla całego Kościoła. Znak "Fos-Zoe" jest również znakiem mocy, mocy Ducha Świętego, która dokonuje w człowieku tego, co dla jego naturalnych sił jest niemożliwe - sprawia w nim jedność światła i życia.

Formacja permanentna w Ruchu Światło- Życie (ciągła)

  • ciągłe pogłębianie formacji podstawowej 
  • realizacja na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK zawartych w Listach Domowego Kościoła lub według własnego wyboru
  • udział w rekolekcjach tematycznych oraz sesjach DK (sesja o pilotowaniu kręgów, ORDR I i II stopnia)
  • Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe
  • uczestnictwo w ORD 
  • udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło-Życie i innych

 

ks. Franciszek Blachnicki:

O świadectwie

 

Jeżeli uwierzyliśmy w Chrystusa naprawdę,
to musimy mieć pokój.
Jeżeli uwierzyliśmy w Chrystusa,
a mimo to lękamy się jeszcze ciągle różnych rzeczy,
to znaczy, że jeszcze w pełni, w sensie biblijnym
nie uwierzyliśmy w Chrystusa. [...]
Jeżeli rzeczywiście wierzymy,
to wtedy nasze życie
samo przez się staje się świadectwem.
Jeżeli potrafię pójść do tych ludzi,
z którymi się spotykam,
a którzy są kłębkiem nerwów,
czują się zagubieni
i nie potrafią sprostać problemom życiowym,
jeżeli potrafię wobec nich pokazać
ten pokój głęboki
płynący z uwierzenia w Ewangelię Chrystusa,
to wtedy jest to świadectwo,
które może tym ludziom pomóc.
Jeżeli natomiast ja sam wpadam w ich styl lęku,
narzekania, zabezpieczania się,
to moje świadectwo jest negatywne -
pokazuję im,
że wiara na nic się nie przyda w konkretnym życiu,
bo nie rozwiązuje problemów.

 

Tu znajdziesz świadectwa ludzi, którzy którzy byli z nami na rekolekcjach i Oazach Modlitwy.

 

 

 

 

Relacje ze spotkań Domowego Kościoła

Domowy Kościół jako gałąź rodzinna Rychu Światło - Życie

HISTORIA

Domowy Kościół (DK) jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce.
DK Łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzyna-rodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END).
Założycielem DK jest Sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki (1921-1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skurdo RSCJ. 
Duchową kolebką DK jest Krościenko nad Dunajcem, gdzie w 1973 r. odbyła się pierwsza oaza rodzin, która zapoczątkowała rozwój ruchu.

CZŁONKOWIE DK

Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowana im formację. Małżeństwa włączaja się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. "Równi usługują równym" (Humane vitae, 26).

DUCHOWOŚĆ

DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską , czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:

  • życia słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem,
  • życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego,
  • dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi,
  • postawy służby we wspólnocie Kościoła według otrzymanych darów.

Budowaniu jedności w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne - zobowiązania:

  • codzienna modlitwa osobista,
  • regliarne spotkanie ze słowem Bożym,
  • codzienna modlitwa małżeńska,
  • codzienna modlitwa rodzinna,
  • comiesięczny dialog małżeński,
  • reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną),
  • uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych
  • .

Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej.

KRĄG

Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym.Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora - doradcy i opiekuna duchowego.Spotkanie kręgu odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i składa się z następujących części:

  • dzielenie się życiem - dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku
  • modlitwa - dzielenie się ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym; tajemnica różańca)
  • formacja - dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego; omówienie nowego tematu

REKOLEKCJE

Do istoty pracy formacyjej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach 15-dniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych.Kręgi Domowego Kościoła obecne są we wszystkich diecezjach w Polsce, a także m.in. w Niemczech, Austrii, na Słowacji, Ukrainie, Białorusi, oraz w USA i Kanadzie.Więcej informacji o Domowym Kościele można znaleźć na stronie Domowego Kościoła:www.dk.oaza.pl

O rekolekcjach z Zasad Domowego Kościoła

Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach 15-dniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych.

Na rekolekcjach (zwłaszcza 15-dniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci.

Program Oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. 
Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. 
Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty.
ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. 
ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów.

 

Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz ORAR I i II stopnia.

Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez:

– ciągłe pogłębianie formacji podstawowej,
– realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru,
– udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, 
– Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe,
– uczestnictwo w ORD,
– udział w rekolekcjach organizowanych przez RŚ-Ż i innych.

Pkt. 19 Zasad Domowego Kościoła

Jaka jest rola kapłana w Domowym Kościele?

Kapłani towarzyszą nam prawie we wszystkich momentach naszej pracy i formacji w Domowym Kościele. Mimo tego, że spotkania kręgów (zarówno podstawowych jak i rejonowych, diecezjalnych...) przygotowywane są i prowadzone przez świeckich, czyli małżeństwa z DK, kapłani pełnią rolę moderatorów i opiekunów duchowych. Dyskretnie towarzyszą nam dbając 

Obecność kapłana na spotkaniach kręgu Domowego Kościoła ma potrójne znaczenie:

  • jest to przede wszystkim obecność będąca znakiem Chrystusa, który poprzez osobę kapłana pragnie błogosławić uczestnikom kręgu i przychodzić do nich mocą, jaka wynika z przyjętego sakramentu kapłaństwa;
  • na spotkaniu kapłan jest przedstawicielem hierarchii Kościoła (pasterzy), którym powierzona jest troska o poprawność nauczania i rozeznawanie Woli Bożej w sprawach dotyczących duchowego dobra wspólnoty;
  • kapłan na spotkaniu nie jest osobą stojącą z boku, ale uczestniczy w nim, jak każde małżeństwo, dzieląc się swoim życiem, troską o Boże sprawy i dając świadectwo swojej wiary oraz miłości do Boga i bliźnich, 
(por. ks. Jan Mikulski, Rola kapłana w Domowym Kościele - gałęzi rodzinnej Ruchu Światło- Życie, Kraków 2006, s. 5). 
 
Poprzez święcenia kapłan wypełnia swoją misję wobec Domowego Kościoła w prawdzie i sprawiedliwości poprzez:
  • Głoszenie Słowa Bożego. Ma on pomóc w przyjmowaniu Słowa Bożego. Krąg jednak nie może się przeobrazić ani w grupę biblijną, w słuchaczy kazania ani nie może stać się lekcją katechezy.
  • Posługę sakramentalną. Kanałem działania Pana Boga są przede wszystkim sakramenty święte. To one dają witalność tej najmniejszej komórki Kościoła. Kapłan czuwa więc nad „sakramentalnym stylem życia" wszystkich członków Domowego Kościoła, aby potrafili żyć w łasce uświęcającej.
  • Otwarcie kręgu na życie całego Kościoła Powszechnego.
 Po niżej znajdziesz prezentacje w formie wideoklipów o kapłanach, którzy posługują w naszym Domowym Kościele:

Nowości OAZA.PL

Aktualności – OAZA.PL

19 marzec 2024

Ruch Światło-Życie
  • Rekolekcje w Dursztynie

    Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Co to znaczy uczestniczyć w tajemnicy paschalnej Chrystusa? Czy śmierć może rodzić życie? Jak w życiu chrześcijańskim iść drogą miłości? Zapraszamy Was na weekendową oazę modlitwy do Pustelni ks Blachnickiego w Dursztynie, by od Zmartwychwstałego uczyć się 

    Czytaj więcej

    Artykuł Rekolekcje w Dursztynie pochodzi z serwisu OAZA.PL.

  • Charyzmat Oazy Rekolekcyjnej – zaproszenie na rekolekcje

    Centralna Diakonia Oaz Rekolekcyjnych zaprasza na rekolekcje specjalistyczne Charyzmat Oazy Rekolekcyjnej. Skierowane są głównie do prowadzących oazy wakacyjne, zainteresowanych ich prowadzeniem oraz osób, które chcielibyśmy zachęcić do zaangażowania się w posługę organizacji i prowadzenia rekolekcji wakacyjnych. Czchów (diecezja tarnowska)30 kwietnia (zjazd do późna)- 5 maja (rozjazd po śniadaniu)480 zł od osobyZgłoszenia prosimy przesyłać na adres mailowy rsz.cdor@gmail.com

    Artykuł Charyzmat Oazy Rekolekcyjnej – zaproszenie na rekolekcje pochodzi z serwisu OAZA.PL.

  • Jesteś misją – materiały z 49. Kongregacji Odpowiedzialnych

    Nie jest możliwe ujęcie w kilku słowach wszystkich treści, które wiążą się z hasłem kolejnego roku formacyjnego. Powołanie i misja to coś, co towarzyszy życiu wiary od samego początku. To głos Boga, który zaprasza człowieka do bycia z Nim w przyjaznej relacji, do dialogu miłości. Stawiania pytań i szukania odpowiedzi, które pozwalają odkrywać i rozwijać 

    Czytaj więcej

    Artykuł Jesteś misją – materiały z 49. Kongregacji Odpowiedzialnych pochodzi z serwisu OAZA.PL.

Modlitwa

Modlitwa za wstawiennictwem sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego

 

     Boże, Ojcze Wszechmogący, dziękujemy Ci za Twojego kapłana Sługę Bożego Franciszka, którego w niezwykły sposób obdarzyłeś łaską wiary konsekwentnej, tak iż swoje życie oddał niepodzielnie na Twoją służbę.

Dziękujemy Ci za to, że pozwoliłeś mu gorąco umiłować Twój Kościół i zrozumieć, że najgłębszą zasadą jego żywotności i płodności jest oblubieńcze oddanie siebie w miłości Twojemu Synowi, na wzór Niepokalanej, Matki Kościoła.

Dziękujemy Ci również za to, że przez tego kapłana wzbudziłeś na polskiej ziemi Ruch Światło-Życie, który pragnie wychowywać swoich uczestników do posiadania siebie w dawaniu siebie i w ten sposób przyczyniać się do wzrostu żywych wspólnot Kościoła.

Bądź uwielbiony, Boże, w Słudze Bożym księdzu Franciszku, w jego życiu i dziele, i racz wsławić swoje Imię, udzielając mi przez jego wstawiennictwo łaski .................... o którą najpokorniej proszę.

Amen.