ŚWIATOWE SPOTKANIE RODZIN – DUBLIN 2018

Tego lata jako rodzina mieliśmy okazję uczestniczyć w Światowym Spotkaniu Rodzin z Papieżem Franciszkiem w Dublinie. Spotkania, których inicjatorem był św. Jan Paweł II, odbywają się co trzy lata . W tym roku wydarzenie miało miejsce od 21- 26 sierpnia, a tematem przewodnim były treści zawarte w adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia".
Nasza rodzina stanowiła część 30 - osobowej grupy, reprezentującej rodziny z parafii oblackich z całej Polski. Zaopiekowali się nami oblaci i wierni z Dublina. Zadbano o nasze noclegi, pyszne jedzenie. Lokalna wspólnota zaprosiła nas na pięknie przygotowaną wspólną modlitwę.

Podczas nabożeństwa oraz po nim mogliśmy odczuć jak dużą radością dla Irlandczyków było spotkanie z nami. Zaplanowano też wspólny piknik dla nas i naszych dzieci, gdzie w szczególności właśnie dzieci mogły podczas wspólnej zabawy integrować się z Irlandczykami.
Wydarzenie w Irlandii miało dwa wymiary. Pierwszy to, trwający trzy dni Kongres, podczas którego około 200 prelegentów przemawiało i dawało świadectwo w oparciu o adhortację papieską. Kiedy rodzice uczestniczyli w wykładach, dzieci, w szczególności nastolatki, mogły spędzać czas ze swoimi rówieśnikami ze wszystkich zakątków świata.
Drugi wymiar to spotkania z papieżem Franciszkiem. W sobotę, podczas koncertu, gdzie główną gwiazdą muzyczną był Andrea Boccelli oraz w niedzielę, podczas Mszy św., która była punktem kulminacyjnym całego wydarzenia.
Papież Franciszek w swej nauce podkreśla, że chrześcijanin powinien być człowiekiem radości i pokoju. Powinien skończyć z narzekaniem i wziąć sprawy w swoje ręce tu gdzie żyje w pełnym zaufaniu Bogu. To tak naprawdę nie jest tylko zalecenie, ale powinność. Ojciec Święty mówi właściwie wciąż to samo. Swoje nauczanie o rodzinie i małżeństwie opiera na najprostszych zasadach. Zamiast o wielkiej teologii (która jest piękna i potrzebna) wciąż mówi o relacji człowieka do Boga, człowieka do człowieka. O naturalnych relacjach miedzy pokoleniami, gdzie dzieci, rodzice i dziadkowie są sobie wzajemnie potrzebni i wzajemnie się ubogacają. Mówi wciąż o podstawowych słowach w relacjach takich jak „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”. Nasze chrześcijańskie posłannictwo świetnie opisuje w innej swojej adhortacji „Evangelium gaudium”. W punkcie 120 podkreśla, że już nie możemy być tylko „uczniami” i „misjonarzami”. Koniec z rozdzielaniem tych dwóch postaw. Dlatego nie wymawiaj się w podjęciu świadectwa jeszcze jedną mądrą książką do przeczytania, jeszcze jednymi rekolekcjami do przeżycia, po których nabierzesz sił, wiedzy, odwagi i właściwej perspektyw. Nie, gdyż tak nie będzie! Jeśli spotkałeś w swoim życiu Boga w Jezusie Chrystusie to idź z siłą i doświadczeniem, które posiadasz jako „uczeń-misjonarz”.
Ponownie usłyszeliśmy, że jako chrześcijanie powinniśmy codziennie pytać Pana Boga: „Do kogo mnie dziś posyłasz?" To wezwanie do gotowości, aby dawać świadectwo, aby działać, to wezwanie do otwartości na drugiego człowieka.
Kościół w Irlandii przeżywa trudności i są one widoczne - frekwencja w kościołach, wiek wiernych, mała liczba powołań. To co my możemy dać tamtejszemu Kościołowi to modlitwa - potężna siła oraz świadectwo o wartości rodziny, wartości bycia razem we wspólnocie rodzinnej, parafialnej, ponieważ do takiego życia każdy z nas został powołany.

Agnieszka, Olga, Antoni i Krzysztof Kanclerz
Parafia św. Stanisława Kostki w Lublincu